دکتر سیدعلی وکیلی معاونت غذا ودارو خراسان شمالی در خصوص تداخلات غذا و دارو  اظهار داشتند: تداخلات غذا و دارو  زماني ايجاد مي شود که ماده غذايي مصرف شده بر مواد موثره داروها اثر گذاشته و باعث کاهش جذب يا افزايش متابوليسم دارو گردد. برای مثال: اسيد سيتريك موجود در ميوه باعث کاهش اثر آنتي بيوتيك های گروه پني سيلين مي گردد و يا محصولات لبني اثر ضد ميکروبي تتراسايکلين را کاهش مي دهند.

دکتر وکیلی در ادامه افزود: بسياری از داروها تحت ثاثير مواد غذايي قرار نمي گيرند اما ممکن است اثرشان با زمان مصرف غذا و نوع غذا در ارتباط باشد. در بسياری از موارد زمان مصرف دارو (قبل يا بعد از غذا) قيد مي شود که مي تواند با محل جذب دارو در سيستم گوارشي در ارتباط باشد. توجه داشته باشيد که بسياری از آشاميدني ها, الکل, کافئين و سيگار نيز ممکن است با داروها تداخل داشته باشند.

وی در پایان بیان کرد:  اين تداخلات به صورت کاهش اثر دارو يا ايجاد عوارض جانبي نمايان مي گردند (فاکتورهای شخصي مانند سن, وزن, جنس و مقدار مصرف در بروز تداخلات مهم مي باشند(. ضددردهايي چون استامينوفن نيز برای جلوگيری از کاهش جذب دارو بهتر است با معده ی خالي مصرف شوند. استامينوفن با کربوهيدرات ها(بيسکويت, خرما, مربا...) ايجاد کمپلکس مي کند که ممکن است ميزان جذب دارو به تاخير افتد. داروهای گروه NSAID و کورتيکوستروئيدها برای پيشگيری از التهاب گوارشي همراه غذا، شير و يا بعد از غذا بايد مصرف شوند. مصرف همزمان اين داروها نيز با ترکيبات حاوی الکل ريسك آسيب کبدی و خونريزی گوارشي را افزايش دهد..